Komunikacja interkulturowa w pracy międzynarodowej

Czym jest komunikacja międzykulturowa?

Poświęć chwilę na refleksję: Jeśli Twój kolega wolontariusz o anglosaskim pochodzeniu powiedziałby do Ciebie podczas dyskusji o nowym projekcie “Nie jestem do końca pewien, ale raczej zaproponowałbym XYZ”, jak zrozumiałbyś to zdanie?

Czy pomyślałbyś, że a) Twój rozmówca waha się nad tym, co mówi? Czy też b) zrozumiałbyś to jako odrzucenie tego, co zostało wcześniej powiedziane?

W zależności od własnego zaplecza kulturowego i strategii komunikacyjnych, do których jesteś osobiście przyzwyczajony, możesz wiedzieć, że jedynym sposobem interpretacji tego zdania jest b).

Powyższa sytuacja jest przykładem komunikacji międzykulturowej. Podobnie jak w przypadku definicji kultury, również w przypadku terminu komunikacja międzykulturowa istnieje kilka definicji w zależności od kierunku badań i ukierunkowania badaczy. W bardzo szerokim znaczeniu termin komunikacja międzykulturowa odnosi się do “wszystkich rodzajów komunikacji między osobami z różnych kultur” (Thomas, 2005, s. 113) [tłumaczenie autorki modułu].

Myśląc o komunikacji międzykulturowej, bardzo często nie docenia się wyzwań, zwłaszcza gdy obaj partnerzy posługują się wspólnym językiem, który może nie być językiem ojczystym przynajmniej jednego z nich. Umiejętność mówienia w tym samym języku może być pomocna, ale w niektórych przypadkach może być również myląca. Chociaż prawdą jest, że komunikacja międzykulturowa jest porównywalna z komunikacją w grupie jednorodnej kulturowo, jeśli chodzi o uwzględnienie pewnych uniwersalnych elementów komunikacji, takich jak ustawienie, rejestr, wybór werbalnych i niewerbalnych środków komunikacji, relacje między partnerami i tak dalej, istnieje jednak jeden element, który odróżnia komunikację między- i wewnątrzkulturową: kultura z jej cechami charakterystycznymi dla danego kraju, wpływającymi na komunikację.