Komunikacja interkulturowa w pracy międzynarodowej

Gdy kultura jest podstawą konfliktu, wówczas to właśnie zachowania kulturowe przynajmniej jednego z partnerów sprawiają, że drugi czuje się niekomfortowo, jest poirytowany, a nawet zraniony, wywołując tym samym reakcje emocjonalne (Barmeyer, 2012, 34).

Konflikt międzykulturowy “definiuje się […] jako postrzeganą i rzeczywistą niezgodność wartości, oczekiwań, procesów lub wyników pomiędzy dwoma lub więcej stronami z dwóch lub więcej kultur w kwestiach merytorycznych i relacyjnych” (Ting-Toomey, 1994, 360). Nie wszystkie sytuacje nieporozumień międzykulturowych muszą prowadzić do konfliktu. Jednak jeśli nieporozumienia pozostają niewyjaśnione w dłuższym okresie czasu, mogą przerodzić się w konflikt interpersonalny (Ting-Toomey, 1994, 360). Według Barmeyera (2012, 34), w przeciwieństwie do konfliktów wewnątrzkulturowych, konflikty międzykulturowe często charakteryzują się (przynajmniej początkowo) chęcią i gotowością zaangażowanych stron do komunikacji. Oznacza to, że zaangażowane strony nie unikają komunikacji. Wręcz przeciwnie, często komunikują się, ale dzieje się to “intuicyjnie”, zgodnie z własnymi przyzwyczajeniami komunikacyjnymi i bez świadomości elementów, które mogą prowadzić do konfliktu w międzykulturowej sytuacji komunikacyjnej.

https://pixabay.com/de/illustrations/domino-spiel-fallen-kommunikation-163523/